Të flasësh për detin në të hyrë të gushtit, kur koha është akoma e nxehtë, por vera po mpaket e nuk e ka më joshjen e korrikut, është njësoj si të duash të kapesh pas kujtimeve të bukura, për të provuar sadopak ndjesinë e magjishme që të kanë lënë kur i ke jetuar. Dhe vetvetiu në mendje të vjen nëpër mend ndonjë plazh me rërë të butë e të zgjohet dëshira për të shëtitur buzë tij. Një plazh i tillë “përkedhelës”, është Spilleja, në bregdetin e Kavajës. Për të shkuar në Spille, ju duhet të merrni në të djathtë të superstradës Kavajë-Rrogozhinë, aty ku nën infrastrukturën e rregulluar tashmë, ju orientojnë tabelat rrugore dhe turistike. 

Engjell Serjani 

Antigonea ka qenë një nga qytetet më të zhvilluara antike në jug të Shqipërisë. Shkrimet e lashta dhe legjendat e vjetra thonë se Antigonea lindi nga dashuria, sepse u themelua në vitin 295 p.e.s. dhe e mori emrin nga një dashuri e mbretit Pirro të Molosëve, si përkushtim ndaj dashurisë së tij të parë me Antigonën. Ndërkohë, që qyteti u shkatërua gjatë fushatave luftarake në përfundim të luftrave romako – maqedonse në vitin 167 p.e.s. Kësisoj, qytetërimi i Antigonesë pak më shumë se një shekull u shfaq dhe u zhduk si një “kometë” në hapësirat e qytetërimeve në Luginën e Drinos. Molosët prej nga kishte orgjinën Mbreti Pirro, ishin një nga tre fiset e mëdha të Epirit (që shtrihej në jug te Shqipërisë së Sotme dhe në veri të Greqisë), fis i cili me rikthimin e Pirros në froni u kthye gjatë kësaj periudhe në një shtet të fortë dhe faktor bashkimi me fiset e tjera përreth. 

Ndodhemi në Tiranë, konkretisht në rrugën “Siri Kodra”. Sapo merr kthesën e kësaj rrugice, nuk mund t`i shpëtojë syrit një banesë e cila i përket një arkitekture të vjetër tipike Tiranase, afrohem pranë saj, në adrestarin lexoj: Shtëpia e Sali Shijakut, të dyja portat prej druri janë të hapura dhe duket sikur të ftojnë në ambientet e saj, ku këmba të shkelë në kalldrëmet gjarpërushe të oborrit, (mësojmë se gurët e kalldrëmit janë të lumit Erzen). Më pas një ambient i këndshëm, shndërruar në një lokal mes freskisë dhe gjelbërimit. Një vëzhgim i shpejtë i ambientit na lejon të mësojmë se ofrohen shërbime të ndryshme, bar dhe ushqim tradicional, muze pikturash të gërshetuara me arkitekturën e vjetër të shtëpisë.

Sa prej jush kanë dëgjuar për Valbonën, perlën alpine shqiptare? Shumë. Dhe besojmë shumë të tjerë edhe kanë qenë atje. Por pak (ose aspak) prej jush kanë qenë ndonjëherë në Shpellën e Dragobisë, pavarësisht se mund të kenë qenë në Dragobi. Këtu nuk duam të llogarisim speleologët ose studiuesit që mund ta kenë vizituar shpellën për qëllime profesionale. Në vazhdën e pikave tërheqëse turistike të Shqipërisë, të cilat mund të vizitohen edhe për qëllime të tjera, do të donim të veçonim këtë herë, pikërisht shpellën e Bajram Currit.

Çdo verë në shpatet e gadishullit të vetëm të Shqipërisë shikon zjarre, të cilat i ndezin barinjtë e Dukatit për ti kthyer ato në kullota për bagëtitë e tyre. Kështu vazhdon ky proçes i vjetër i shkatërrimit të pyjeve në Karaburun, i cili u ndërpre vetëm gjatë viteve të komunizmit kur ky gadishull, Sazani, dhe rajoni përreth, u shpallën zona ushtarake, të “denja” për emërtimin që i kish vënë Enver Hoxha si: “ Çelësi i Otrantos”.

Ndërkohë që vetëm 5000 lekë kushton një udhëtim nga Vlora në Karaburun. Mjafton një skaf turistik për të shkuar, ku plazhet e mrekullueshme dhe natyra e virgjër të bëjnë të harrosh realitetin i cili nga vjen.