Ai është i bukur në çdo stinë, e jo më kot ka frymëzuar poetët më të mëdhenj lirikë të Shqipërisë të krijojnë kryeveprat e letërsisë shqiptare. Epitetet e shumta që ka tërhequr mbi vete në stinë e në dekada, e kanë bërë Pogradecin të jetë një qytet i dëshirueshëm për të gjitha moshat. Është mbiquajtur “qyeti I luleve”, “qyteti i poezisë”, për ngarkesën e madhe të kënaqësisë shpirtërore që fal tek çdo vizitor, kurdo që ai ta vizitojë atë. Ne tani do ta mbiquajmë edhe “qyteti i vjeshtës”, për shkak të votimeve të shumta që mori në sondazhin e revistës Travel, se cili ishte qyteti me vjeshtën më të bukur në Shqipëri. E në fakt, peisazhet që fal Pogradeci në vjeshtë janë të pakrahasueshme, me një bukuri mahnitëse dhe elemetë që të bëjnë të marrësh frymë thellë, ose që të lenë pa frymë. Në të gjitha zonat turistike që rrethojnë Pogradecin, duke filluar që nga hyrja e segmentit buzë liqenit, përgjatë Pojskës (që nuk e ndan dot nga qyteti për shkak të vazhdimësisë së saj), e deri në Tushemisht (që mbetet bashkë me qytetin për të njëjtën arsye, se ndodhen në një vijë të pandërprerë bregliqenore), duke përfshirë në mes shëtitoren buzë liqenit, e sidomos Drilonin e mrekullueshëm, natyra luan me kapriço të theksuara lojra ngjyrash pafund. Në peisazh sundon një ngjyrë ndryshku, që kalon lehtësisht tek e verdha apo tek e kuqja e thellë, duke shkaktuar fenomene në pikturë, të cilat piktorët i kanë bërë tashmë emblema të punëve të tyre, e që i identifikojnë ata si artistë. Peisazhet e Drilonit janë të pangatërrueshme me asnjë pjesë tjetër të natyrës së Shqipërisë, duke e bërë unike pamjen e mjelmave që shëtisin të shkujdesura në ujin e burimit, të përkëdheluara me vëmendje nga fëmijët dhe vizitorët e shumtë.