I jemi kthyer shpesh Vlorës për të shkëputur prej saj copëza historie, kulture, arkeologjie, deti e natyre, për arsyen e thjeshtë se ky është një qytet që ofron me bujari gjithçka të kësaj natyre, e që sa herë ta vizitosh, aq herë do të largohesh me një mbresë. Të vizitosh Vlorën, do të thotë t’i japësh vetes privilegjin e të shijuarit ndjesinë më të këndshme e më mbresëlënëse  të shijes së mirë, humorit gjithnjë në nivele të larta dhe natyrës së mrekullueshme.

 Ftesën për të shkuar në Janinë e kishim marrë që në dimër por sugjerimi prej ftuesve tanë ishte që ta vizitonim në pranverë – ishte periudha më ideale, për të parë bukuritë e qytetit.

U ndjeva i privilegjuar, pasi furgoni u ndal para zyrës sime për të më marrë - jam me vonesë. Pasi përshëndetem me pasagjerët e tjerë, rrasem në sediljen e fundit, si e vetmja mundësi që i kisha lënë vetes. Disa i njoh, pasi kisha qenë më parë në rrugëtime të tjera me ta, por po shoh dhe të tjerë që nuk i njoh fare. Të gjithë në humor të mirë, bëjmë një ndalesë për të blerë në një nga dyqanet në Dedaj, aty ku rruga merr kthesën për në pikën turistike të Razmës. Fshati i Bogës është kufiri ku rrugës së mirë e me asfalt i themi lamtumirë.