“O i huaj mos iu shmang vështrimit nga bukuria e Bylisit, muret rrethuese të të cilit, dikur të rrënuara i rindërtoi Viktoriani guximtar”

I vendosur në zemër të krahinës së Mallakastrës në Bylis, shkohet shumë lehtë. Pasi lëmë pas qytetin e Ballshit dhe rrugën nacionale, mund të marrësh drejtimin për në jug, drejt fshatit Hekal, ku tashmë gjenden rrënojat e shumta të qytetit të dikurshëm antik.

Mikpritja është një ideal i dashur  e  i rëndësishëm i shoqërisë  tradicionale  shqiptare. Është krejt e papërfytyrueshme, që  me  gjithë  vështirësitë  e mëdha ekonomike në mbarë realitetin shqiptar, njeriu të mos pritet mirë ose të mbetet jashtë në rrugë pa strehë. Shqiptarët e kanë mikpritjen të shenjtë e të pakufishme. Thonë, për shembull, se në kohën e diktaturës komuniste, kur po bëheshin plane për ndërtimin  e një hoteli në veri të vendit, banorët e qytetit në fjalë u ndjenë të fyer e të zemëruar. Sipas mendimit të tyre, qyteti nuk kisht nevojë për hotel, sepse çdo udhëtar, që do të kërkonte vend për të qëndruar, mjaftonte të trokiste në derë, në çdo derë, për të ngrënë e për të kaluar natën.

Failed attempt

For several years sailing the Karaburun peninsula with the kayak, was in the personal list of things "to do". My father had tried to leave only two times, but could not go very far because once approached to Gjuza Cape the troubled sea and wind forced him to abandon the enterprise. After over two hours of tedious aggressive dig, I fortunately benefited a surprise "walk" to Pashaliman, that was generously offered by a Navy patrol military, whose Effective was exploding mines, exactly on the beach where I predicted the landing, near the bay of St. Jan. The same thing happened to me during the first attempt - when a sudden wind changed in less than half an hour the calm sea by merely hardly be navigable waters. Slow waves and strong wind sailing to prevent whenever raises to rowing oar, by the changing direction.

Një nga periudhat më interesantedhe të rëndësishme në historinë e Ballkanit ka ndodhur në vitet 50 apo më herët që përfundoime në shkrimin e Traktatit të Lozanës midis Greqisë dhe Turqisë në vitin 1923. Gjatë kësaj kohe, vendet e Ballkanit ishin në zhvillim dhe duke filluar të vijnë në vete.  Kufijtë kishin fluks pothuajse konstant, me luftëra të panumërta të vogla dhe të  mëdha në shkallë. Shumica e këtyre konflikteve mbetën të panjohurn Perëndim, edhe  pse pasojat e tyre ndjehen ende në vende të përfshira. Këto luftëra në Ballkan u rritën nga vizione konkurruese atë të një Greqie të Madhe, Bullgarie të Madhe dhe të  një Serbie të Madhe dhe zakonishtnë kurriz të një Maqedonie më të vogël. Që nga
viti 1923, megjithatë, kufijtë pak a shumë kanë qenë në vend, dhe ndërsa mund të ketë ankime të rastit, nuk ka asnjë problem serioz të status quo-së, asnjë  revansh në marrje. Një i ardhur i mëvonshëm në garë është djali për kurban i  Ballkanit - Shqipëra. 

"The Open Regional Fund for Southeast Europe", and "Promotion of Foreign Trade",  GIZ, organized a mountain walking trip "Around the peaks of the Balkans". from  15-th to 19-th of June 2011, with the participation of border states and groups  of three countries, Kosovo, Montenegro and Albania. The purpose of this journey  was to promote a new walking path boundary for mountain tourism. I chill to  participate in this mountain walking from the GIZ coordinator, Shpresa Smajli,  from Shkodra. Landscapes, route and spirit of cooperation to each member of the  group were the reason that this trip was so beautiful and successful. I was  captivated by the beauty of these mountains during this pilgrimage, from  frinedly behavior and generosity of the people through all the places we passed.  This made this trip being one of the most beautiful that I had in my life. It is  impossible to fully bring what I've experienced on this journey, but some  details of this experience, the more fun you I can describe somehow...